To był czas niezwykle wytężonej pracy, ale też ogromnego zapału i optymizmu, który towarzyszył mi w trakcie każdego działania podejmowanego na rzecz naszego miasta. To również okres zdobywania doświadczeń w wielu dziedzinach życia społecznego. Nigdy wcześniej nie zetknąłem się z taką ilością różnych ludzkich spraw, często dramatycznych, których rozwiązania oczekiwali ode mnie nasi mieszkańcy. Cieszyłem się, kiedy udało się komuś pomóc, ale były też momenty bezsilnej złości, że nie mogę nic lub niewiele w pewnych sytuacjach zrobić. To są dylematy, z którymi musi się mierzyć każdy człowiek odpowiedzialny za losy innych. Do najbardziej satysfakcjonujących momentów należały te, w których nasze projekty zamieniały się w realną gotówkę pozyskiwaną z różnych źródeł, głównie środków Unii Europejskiej pozwalających w sposób trwały i systematyczny zmieniać Starogard.